Post

In de eerste maand na de diagnose heb je heel veel kaarten tegelijk ontvangen.  Maar ook daarna kreeg je nog regelmatig post. Zelfs in Amerika bleef de postbode je vinden. Alle kaarten, brieven en tekeningen stonden tot vorige week op je kamer. Ruim 13.000 kaarten! Maar ook manden vol knuffels, bakken vol armbandjes en stickers en andere mooie kadootjes.  Het allerliefste had mama alles bewaard en over een paar jaar als je zelf kunt lezen met je doorgenomen maar helaas ontbreekt het in ons rijtjeshuis gevuld met een groot gezin aan ruimte. Dus heeft mama zich gestort op het sorteren en lezen! van alle kaartjes en brieven. Elke kaart is door mijn handen gegaan en heb ik gelezen.  Een hele lange maar vooral een heel mooie klus.

Geraakt ben ik nogmaals door alle lieve woorden en verrast door de enorme creativiteit van iedereen.

Het was een flinke klus en uiteindelijk heb ik van een heleboel kaarten nog steeds geen afstand kunnen doen omdat het te moeilijk is, maar het is gelukt om een fijnere slaapkamer te maken voor je waar je wat meer ruimte hebt om te kunnen spelen en als je er aan toe bent kunt slapen.

Een grote stapel vol verrassingen toen we thuiskwamen heb ik nog even bewaard. Daar zaten weer zulke bijzondere dingen bij.

Een daarvan was een hele grote envelop vol met kaartjes en werkstukken van een school uit Antwerpen. Zij hadden tijdens de godsdienst les een opdracht gekregen. Uit een hele lange lijst konden ze een persoon(tje)kiezen en diegene een persoonlijke kaart of tekst te sturen en kozen jou daarvoor uit.

Post van lieve mensen van Texel die producten langs de weg verkopen en daarbij een donatie pot hebben staan voor Villa Joep.

Tussen alle kaarten op zolder vond ik kaarten van ouders van kinderen en die kinderen zelf die je ontmoet hebt op de afdeling in het PMC. Heel verdrietig dat beide meiden helaas zijn overleden.  Extra lief en knap dat een van de moeders een welkom thuis kaart naar je heeft gestuurd. Maar wat blijft het ongelooflijk oneerlijk om achter de naam van haar jongste dochter nu een sterretje te geschreven te zien staan…

Ook was er post uit Amerika! De klasgenoten van Yannick en Yoran hadden aan hun verjaardag gedacht en stuurde hun een kaart!

Ook in de berichten inbox van je Facebookpagina staan regelmatig lieve berichtjes.

Afgelopen weken kregen we daarin een vraag van een studente die aan het ontwerpen is voor de kinder oncologie.  Zij is een bord aan het ontwikkelen in de vorm van een fantasie figuur waar de kinderen mee kunnen voelen, ruiken en proeven in de hoop het eet moment leuker te maken. En de vraag was of jij die wilde testen.

Het was voor mama even een twijfel moment omdat we nog steeds proberen rustig aan te doen en daarom niet heel veel visite over de vloer krijgen. Maar je reageerde goed. Je vond het zelfs leuk om te doen!

Langzaam aan zijn we ook weer wat aan meer het uitproberen. Wat gaat wel en wat gaat nog even niet. Gemerkt hebben we dat heel veel wel gaat.

We zijn naar het funfestijn geweest en dat ging heel erg goed. Je hebt je heel goed vermaakt!

Op Koningsdag zijn we samen met Roosmarijn naar de stad geweest.  Het blijft zelfs voor mama een beetje ongemakkelijk al die mensen die je/ons herkennen. Maar wat ik erg gemerkt hebt is dat je er vooral heel veel moeite hebt als mensen je even een aai over je bol of wangen geven of heel direct voor je gaan staan en een gesprek met je beginnen. Waar mama ziet dat het heel lief en heel erg goed bedoeld is vindt jij dat heel alleen maar heel erg eng.

Verder gaat het goed met je. Je bent een super bijdehante tante aan het worden in de breedste zin van het woord. Maakt opmerkingen waar we regelmatig in een deuk om liggen en leert een heleboel nieuwe vaardigheden. Je nieuwste is tafel dekken dit tot grote schrik van mama omdat je behoorlijk wat capriolen uit moet halen om overal bij te kunnen.  Het liefste speel je met je poppen waar het eerst “neuroblastoompje” was met alles wat daarbij komt kijken is nu schooltje gelukkig favoriet.

Achter in de tuin staat een trampoline en ook daar ga je graag op springen en je kunt het steeds beter en hoger.

Verder ben je heel erg bezig met aankleden en 3 x per dag weer omkleden…  Dit kun je al een tijdje helemaal zelf maar nu wil je ook volledige controle over wat je aantrekt. Als ik dan zeg dat ik het niet geschikt vindt omdat het te koud is kijk je naar buiten en geeft een verslag van het kort en duidelijk zelf verzonnen weerbericht.”Mam het is niet donker dus de zon schijnt en de bomen staan stil omdat het niet waait dus het is zomer. En als het zomer is kan ik best zonder legging en vest!”

In denk dat we er heel erg goed aan gedaan hebben om het rustig aan te doen. Voorlopig blijven we dat dus ook nog even doen.

Begin juni zullen er weer scans zijn. En die uitslag blijft bepalend voor hoe we ons daarna zullen voelen maar tot die tijd ben ik blij te kunnen schrijven dat het goed gaat met je. Het gaat goed met ons.  Hoewel ik nog steeds de neiging heb om “goed” te schrijven in plaats van GOED omdat het zo’n relatief begrip blijft is bekijken we het van de positieve kant en zijn we dankbaar dat het nu goed gaat en dat is een heerlijk gevoel…