Goedemorgen mama
15 juli 2020 | Door: Suus
Het is bijna 15 maanden geleden dat ik hier iets geschreven heb voor je. Eerlijk gezegd worstelde ik, of beter worstel ik, of het nog wel kan.
Is het inmiddels geen tijd geworden om deze ‘periode’ af te sluiten kreeg ik steeds vaker te horen.
Of achter mijn rug om, waarom zoekt ze nog steeds die aandacht op?
Hoewel iedereen die met (neuroblastoom)kanker te maken heeft gehad begrijpt dat het geen ‘periode’ is maar dat het zo ingrijpend is dat het je leven veranderd voor altijd.
Er is voortaan een vóór en ná de diagnose en een vóór en ná de behandeling.
En dan is het ook nog zeer afhankelijk van hoe de behandeling verlopen is en welk resultaat er behaald is. Je staat als ouder steeds ‘aan’. Het constante besef dat het wellicht tijdelijk is als het goed is maar erger nog, als niet het ‘gewenste resultaat’ bereikt is volgt de oorverdovende stilte en het onverdraaglijke verdriet.
Dan het stukje aandacht opzoeken?
Iets wat ik ook via via moest horen en waar ik mij veel te veel van aantrek omdat dat het pijn doet.
Waarom ik ben gaan schrijven weet iedereen.
Waarom ik ben blijven schrijven is omdat ik toen jij net de diagnose gekregen had, uren op het Internet struinde naar positieve verhalen. Naar verhalen over hoe het met de kinderen na de behandeling ging. Ik vond er maar weinig. Dit komt omdat die rottige neuroblastoom maakt dat er te veel kinderen geen kans krijgen op een happily-ever-after story.
Ik nam mezelf voor dit voor alle ouders die in hetzelfde karretje van die enge rollercoaster geduwd werden te gaan doen als we de kans zouden krijgen.
En ik vind het, ondanks de twijfel en mijn eigen onzekerheid, tijd om dit weer op te pakken. Ik heb me te veel laten beïnvloeden door verhalen die verteld worden en te weinig door de lieve berichtjes en vragen die ik krijg van (nieuwe) lotgenootouders.
Dus!
Daar gaat ie weer…😊
Alles veranderde na de diagnose maar sommige dingen nooit. Inmiddels is dit blog nummer tig en ik lig nog steeds op mijn linkerzij in bed op mijn telefoon dit blog te tikken terwijl jij nog steeds heerlijk naast me ligt te slapen. Eigenlijk hoor je natuurlijk in je eigen bed. Ik weet het, jij weet het maar zolang we het allebei nog fijn vinden laten we het lekker zo.
Sinds de scheiding is alles een beetje anders. Je slaapt niet meer elke nacht bij mama. Dat went, maar ook weer niet. Parttime moeder zijn is niet mijn ding.
Ik zie je niet meer elke dag en maak niet alles meer mee van je. Door de grote angst je kwijt te raken ervaar ik dat als heel heftig. En dat roept dan wéér andere gevoelens op. ‘Stel je niet aan Suus, ze is er nog, ze leeft, denk aan de ouders die hun kind voor altijd moeten missen’.
Steeds vaker merk ik weer dat ik van mezelf te weinig mag voelen. Ik mag geen verdriet hebben want het kan altijd erger. En juist dát breekt me nu een beetje op merk ik.
Maar ik dwaal af…
Met jou gaat het goed. Je hebt dit gekke schooljaar goed afgesloten en bent over naar groep 5. Groep 5! Ongelooflijk wie had dat gedacht.
Je hebt dit jaar avondvierdaagse nummer 4 gelopen.
Niet zoals we gewend waren met de hele school maar via een app en met een klein clubje klasgenootjes.
Je bent weer begonnen met dansles en dat vind je heel erg leuk.
Tiktok is je nieuwste bezigheid maar vloggen blijft favoriet. Nog steeds zou je dat het allerliefste de hele dag doen en online zetten. Maar ja…die moeder van jou is geen ster in editten en bewerken met muziek dus voorlopig blijft het bij het denkbeeldig vloggen.
Met je broers en zus gaat het hartstikke goed. Yoran missen we allemaal want die woont sinds in paar weken voor zijn werk als marinier in het zonnige buitenland. Yannick begint eind augustus met zijn nieuwe baan, ook bij defensie. Jelle Pepijn en Roosmarijn werken allebei in de supermarkt en sinds kort net als mama (die gestopt is met de kraamzorg) ook in de horeca.
Ik zal weer vaker een update schrijven over van alles wat je meemaakt maar nu ga ik stoppen. Je begint wat meer te draaien in je slaap, een teken dat je straks wakker gaat worden.
Dat brengt me bij een fijne herinnering.
Toen je doodziek in bed lag tijdens de eerste ziekenhuis opname was er één moment dat ik nooit meer vergeet.
Je lag al een paar dagen stilletjes en futloos naast me in het ziekenhuisbed. Ik was in slaap gevallen en ineens voelde ik een vinger op mijn borst tikken. Waarmee je wilde zeggen ‘Mama, ikke wakker’.
Nog steeds doe je dit. Ik ben altijd heel vroeg wakker en lig dan op mijn zij. Als je wakker wordt tik je op mijn schouder en zegt met je slaperige stemmetje ; ‘Goedemorgen mama’.
Kom maar op, ik kan niet wachten want de dag kan niet beter beginnen ❤
25 reacties geplaatst
Wendy
Gepost op: 15 juli 2020Ik denk dat je, als je dit hebt meegemaakt, je ‘levenslang’ hebt en ondanks dat het leven doorgaat en het super gaat met Madelief is het voor altijd onderdeel van je dagelijks leven. Misschien is het van je af schrijven wel jouw manier het te verwerken!
Ik heb je boek gelezen en lees graag hoe het nu met madelief gaat, het kán ook goed aflopen! Hoe fijn!
Stay strong!
Danielle Kraakman
Gepost op: 15 juli 2020Fijn om weer eens een update te krijgen. Je schrijft vanuit je hart, prachtig en azijnpissers zullen er altijd blijven. Superfijn dat het goed gaat
We hadden het daar toevallig deze week over nu er weer filmpjes op tv voorbij komen van de stichting voor onderzoek. Geniet van het leven en van elkaar en blijf gewoon lekker schrijven.
Gr
Daniëlle
Tamara Hollebeek
Gepost op: 15 juli 2020Hey Suus,
Trek je aub niks aan van wat andere zeggen! Helaas kennnen we elkaar en zitten in hetzelfde schuitje. Ik moet ook meer dingen op papier gaan zetten en besef me steeds meer dat schrijven wel zorgt dat het een plekje krijgt. Mensen die dit soort opmerkingen maken die hebben zelf dus geen idee! Dikke kus😘😘
Paola
Gepost op: 15 juli 2020Lekker blijven schrijven! Geniet van het leven en kak aan al die idioten die nooit pijn hebben gekend die je hart verpulvert.
Dieuwke
Gepost op: 15 juli 2020Ha Suus en Madelief,
Wat fijn dat je en jullie gevoel gevolgd kan worden. Van alles schrijven, samen slapen, doen wat goed voelt en ook beschrijven wat niet.
Het is jou en jullie leven! Bedankt wel dat we mee mogen lezen. Hoewel ik (gelukkig) geen idee heb hoe dit leven voor jullie is, heb ik toch zo het gevoel mee te kunnen leven.
Groep 5 alweer… goed hoor! Enne bloggen… nou Madelief, je moeder moet je maar leren helpen via joeptjoep (zo noemden ze het eerst bij ons thuis 🙃) ofzo… succes daarmee!
Zo en dan van die grote broers en een zus ver weg en/of aan het werk…dat is zeker wennen maar ook wel een soort cool denk ik!
Veel liefs en een mooie zomer! xxx Dieuwke 🌼
Yvon
Gepost op: 15 juli 2020Fijn om weer iets te lezen …en wat heerlijk voor jullie dat alles goed gaat.
Het echte onbezorgde leven is helaas voorbij, geniet van alles wat jullie nu hebben en stay safe!
Janie de wit
Gepost op: 15 juli 2020Lieve Suus ik ken je niet maar volg jewel van af begin. Je moet gewoon door gaan met schrijven het doet jouw goed en ik ben blij dat het zo goed gaat met Madelief sterkte met alles
Diana
Gepost op: 15 juli 2020Het leven wordt nooit meer gewoon
Doe wat je voor jezelf moet doen. Luister naar je zelf.
Fijn dat het zo goed gaat. Groetjes Diana (sanne❤️)
Jacqueline
Gepost op: 15 juli 2020Stop alsjeblieft niet met schrijven. Zeker niet omdat andere dat niet begrijpen. Waarschijnlijk hebben deze mensen nog nooit met kanker te maken gehad. Die angst blijft. Nooit meer zorgeloos. Niet dat je constant in angst leeft. Maar zodra er iets is…. Het is fijn te lezen hoe het nu met jullie gaat.😘
Ton
Gepost op: 15 juli 2020Mooi geschreven Suus. En lak hebben aan wat men er van vindt. Laat je nóóit beperken door anderen!
Aafke
Gepost op: 15 juli 2020Volg je gevoel!
Ik volg jullie graag en vind het fijn te lezen dat het zo goed gaat met Madelief. Ik zal nooit helemaal begrijpen hoe het is om een kind te hebben wat zo ziek is geweest en de onzekerheid die dit met zich mee brengt en bracht. Maar heb altijd meegeleefd met jullie en zal dit ook blijven doen.
Dikke knuffel voor jullie kanjers!
Monique
Gepost op: 15 juli 2020Al jaren lees ik je berichten en vind ik het fijn om een stukje van je gevoelens en gebeurtenissen te mogen lezen.
Elke keer weer kijk ik uit naar de update en hoe fijn is het om juist nu nog steeds mee te mogen ervaren hoe goed het gaat met haar gezondheid.
Doe alsjeblieft waar je goed in bent en waar je je gevoelens mee kwijt kunt, en degene die dat niet wilt die leest het maar niet.
Bedankt dat ik nog steeds na al die jaren mag lezen hoe het gaat.
Liefs
Jantina
Gepost op: 15 juli 2020Net je boek gelezen en die onder de indruk wat jullie allemaal meegemaakt hebben. Het is zo logisch dat je het leven niet voor lief neemt en dingen van je afschrijven is toch heerlijk, lekker mee doorgaan en de mensen die vinden dat je te veel aanwezig bent moeten gewoon stoppen met lezen en je volgen. Als je zoiets heftigs meemaakt beïnvloed dat je leven, niet omdat je dankbaar bent dat Madelief nog leeft, maar ook het verdriet van al die kindjes die nu op een andere plek zijn. Bedankt dat je je leven deelt.
Daniëlle
Gepost op: 15 juli 2020Blijf schrijven hoor, ik wil het graag lezen en zie het helemaal niet als aandacht zoeken. Jullie hebben zoveel meegemaakt en de scheiding is ook niet niks. Het is moeilijk om ‘om te denken’ maar heb lak aan de mensen die denken…daar heb je haar weer, dat zijn niet de mensen waarvan je het moet hebben. Denk aan je gezin en vooral aan jezelf, jij bent de basis waar alles door draait! Je bent een moeder uit duizenden!!
Jeanette colijn
Gepost op: 15 juli 2020Blijf schrijven, als dat je helpt. Volg je hart😘
Janny Jager
Gepost op: 15 juli 2020Mensen die op jou negatief reageren, hebben vaak zelf nog nooit zoiets heftigs meegemaakt, of kunnen zich er niet een voorstelling van MAKEN, dat een gezin, in zo’n zware tijd zit. Mooi loslaten, zulke mensen. Wij hebben dit ook meegemaakt, en zulke mensen zijn verspilde energie, weg en loslaten! Zij zijn je dan niet meer waard. Ik ben zeker blij te horen, hoe het gaat en velen mét mij, knuffel voor jullie en fijne vakantie!
Sandra
Gepost op: 15 juli 2020Wat fijn om weer een update van jullie te lezen. Mooi te horen dat het goed met jullie gaat. En wat betreft wel of niet meer schrijven, jij moet je er goed bij voelen. Wat anderen denken daar moet je schijt aan hebben, ook al valt dat niet altijd mee. Maar ook is het fijn voor later denk ik, voor Madelief, maar ook voor vrienden en vriendinnen. Geniet van elkaar en een fijne vakantie
Suus
Gepost op: 15 juli 2020Wat goed van je dat je zelf de keuze hebt gemaakt weer te gaan schrijven. Je hebt ook geen bevestiging nodig of je wel of niet mag gaan schrijven. En vaak hebben we een soort van aapje op onze schouder die ook nog eens wil gaan zeggen hoe je het moet doen. Weg die aapjes. Volg je intuïtie, dan zit je altijd goed.
En jij hebt alle reden om te schrijven. Zoveel gebeurd in je leven, dat wil je toch ook graag delen. En delen is helen, zowel voor jou, als ook voor de lezer of ster.
Blijf delen Suus, dan mag en wil ik het ook weer heel graag lezen..🙂
Lieve groet van Suus 🌻
Fenna
Gepost op: 15 juli 2020Hallo Suus, lekker doen wat jezelf wil!!! Ik vond het leuk weer eens iets te lezen over jullie.
Marijke Tijsinger
Gepost op: 15 juli 2020Ik vind het ook fijn om te blijven horen dat het goed gaat met Madelief.
Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe ziek zij is geweest en het is inderdaad fijn om te horen dat er ook kinderen zijn die het gered hebben en het hartstikke goed doen.
Liefs Marijke ( v.a. WKZ)
Maaike
Gepost op: 15 juli 2020Lieve Suus, trots op jou en je kind(jes). ❤️Liefs uit Grou 😘
Edith
Gepost op: 15 juli 2020Wat fijn om weer een update te lezen. En vooral een update als deze! Wat fijn dat het allemaal goed gaat. En ja, onbezorgd zal het niet meer worden. Je blijft steeds achterom kijken. Maar kijk vooral ook verder om samen te genieten van de mooie dingen! Blijf gezond! Groetjes Edith (Sem❤️)
Dori
Gepost op: 15 juli 2020Doe wat je hart je ingeeft.Dat jij je er goed bij voelt is het belangrijkste.
Wendy
Gepost op: 16 juli 2020Wat fijn om te lezen dat met Madelief alles nog steeds goed gaat. Wat jammer om te lezen van negatieve reacties. Hopelijk blijf je schrijven want je schrijft zo goed! Zonde om dat op te geven. Ik wens jullie allemaal een fijne zomervakantie ☀️
Saskia
Gepost op: 5 augustus 2020Zo te zien ben ik niet de enige die het juist wél leuk vind om updates te lezen. Doe vooral wat je hart je ingeeft. Mensen die erover zeuren, die hou je toch. Ze zijn toch niet verplicht om het te lezen!
Fijn dat het zo goed gaat met Madelief. En ja, die nare periode vergeet je nooit meer en draag je altijd met je mee. Ik heb het meegemaakt met mijn bff. Ze is er al 7 jaar niet meer en mis haar altijd. Dezelfde rotziekte….
Blijf lekker schrijven en geniet van Madelief. Gewoon omdat het kan, al is het misschien niet zo gewoon 🙂