Nog even…
26 januari 2016 | Door: Suus
Het is al weer een tijd geleden dat ik geschreven heb.
Soms lukt het niet, dan is mijn hoofd leeg. Alles voelt overbodig om op te schrijven. Van sommige dingen die we meemaken met je kan ik me niet voorstellen dat we het ooit gaan vergeten. Zullen we ooit vergeten hoe bang we zijn? Zullen we ooit vergeten hoe hard je huilde als de pacs aangeprikt moesten worden. Zal ik ooit vergeten hoe moeilijk het is om je zo te moeten zien vechten. Ik denk het niet.
Ik ben alles weer eens aan het verwerken in mijn dromen.
Vannacht had ik een angstige droom. We gingen naar het ziekenhuis. Er moest bloed afgenomen worden. Daarna kwam de arts. Tenminste ik verwachtte onze arts, maar er kwamen meerdere artsen. Ze stonden allemaal om ons heen.
Ik herinner me nu dat ze in mijn droom allemaal Engels spraken. Het was akelig realistisch.
We hebben de uitslagen van het bloed. Aan hun gezichten zag ik dat het niet goed was. Wat denkt u zelf dat we u gaan vertellen. De neuroblastoom is terug riep ik. Nee dat niet, zei de arts, maar we hebben ontdekt dat Madelief leukemie heeft.
Ik schrok zo erg dat ik echt wakker werd.
Soms heel soms droom ik een droom die later uitkomt. Dus het duurde even voordat ik vannacht we de slaap kon vatten. De verklaring van de droom is dat helaas een klasgenoot van onze twee oudste kanker heeft gehad, erg goed reageerde op de behandelingen, weer van het leven begon te genieten en afgelopen maand te horen heeft gekregen dat er weer kanker is geconstateerd op een ander plek. Dat zijn berichten die je niet in de koude kleren gaan zitten. Dat moet een plek krijgen en ik doe dat vaak in mijn dromen.
Want als ik naar jou kijk is er geen reden om ons zorgen te maken. Je voelt je erg goed. Door de pillen kuur heb je nu af en toe botpijn maar vandaag is het alweer de laatste dag van deze kuur. Dus hopelijk gaat het lopen dan ook weer beter.
Dan twee weken even helemaal geen medicijnen. We gaan leuke dingen doen. We beginnen met een feestje want Roosmarijn is aanstaande vrijdag jarig. Tien jaar alweer! Vier tieners in huize Boon. Wat worden ze allemaal groot. Jaren terug liep ik met 2 kleine mannetjes in een trap tractor, een ukkie in de wagen en een in de draagzak. Tegenwoordig loop ik met twee bomen naast me, een blond binkie die al tot aan mijn schouders komt en een kopietje van mezelf en met jou in de draagzak. Ongelooflijk trots en wat een rijkdom.
Vorig jaar waren we in het ziekenhuis op Roosmarijn haar verjaardag. Je haren waren net begonnen met uitvallen en er werd gezegd dat ik het beter af kon scheren. Dat wilde ik niet. Ik wilde het sowieso nooit afscheren maar al helemaal niet op je zus haar verjaardag. Dan zou ik daar altijd aandenken. Ik heb het een dag later gedaan maar denk er nog steeds aan. Ach sommige dingen vergeet je nooit.
We hebben Roosmarijn vorig jaar niet gezien op haar verjaardag. We alleen even kunnen Facetimen. Heel moeilijk vond mama dat. Dit jaar zijn wij er bij. We vieren het zaterdag en we maken er een mooi feest van samen!
Gisteravond hebben we Dennis naar het vliegveld gebracht. Ons laatste bezoek uit Nederland. Wat was het fijn dat hij er was. Onze kinderen zijn dol op hem en voor ons was het ook fijn om een vriend op bezoek te hebben. Door zijn bezoek merk ik dat we nog meer zin hebben om naar huis te gaan.
Een paar weken terug waren we daar nog niet aan toe. Zaten we nog erg in de neuroblastoom bubbel. Maar langzaam verschuift het. We hebben zin om naar huis te gaan. Zin om met mijn vriendin naar de stad te gaan. Gewoon omdat we dat altijd deden. Zelfs al we niks nodig hadden was dat ons standaard rondje op donderdagochtend. Zin om de tuin af te maken waar we voor dat jij ziek werd aan begonnen waren. Zin om al onze vrienden weer eens echt te zien. Want dat is echt al veel te lang terug. Zin om keihard te lachen, zin om ergens te zijn zonder dat iemand zegt hoe fijn het is dat we iets nogmaals kunnen doen, waardoor je gelijkt beseft dat je leven niet meer als normaal beschouwd wordt door andere mensen. Ze hebben een punt maar soms is het erg confronterend zulke goed bedoelde opmerkingen.
Ook heb ik zin om de ouders die we ontmoet hebben in het ziekenhuis weer eens te spreken. We hebben toch een hele bijzondere tijd met elkaar doorgebracht daar achter de geheime deuren van de kinderoncologie zoals zuster Inge het destijds tijdens ons afscheid in het Prinses Maxima Centrum zo mooi verwoordde. We delen een ervaring die we kunnen vertellen aan iedereen maar die alleen wij met zijn allen echt begrijpen. Reünie in Medemblik van de zomer?
Jij hebt het erg vaak over Medemblik.
Je zegt wel een paar keer per dag als we weer in Medemblik zijn…en dan volgen er allerlei dingen die je daar wil doen. Op je eigen kamer slapen en met je speelgoed spelen of je vraagt hebben wij dat ook in Medemblik?
Woensdagochtend gaan we op controle naar het ziekenhuis naar dokter Wolmer die jij tot grote hilariteit van zijn collega’s dokter Wallmart noemt. Je wordt daar eerst gewogen, gemeten en je bloeddruk zal opgemeten worden. Daarna nemen ze bloed af. En dan gaan we naar het kamertje van de dokter. Door die stomme droom ga ik toch iets minder ontspannen. Gekke mama, vertrouwen hebben Suus zegt papa altijd. Hij heeft gelijk!
Niet piekeren maar doorgaan!
Nog even…
17 reacties geplaatst
Jolanda
Gepost op: 26 januari 2016Als moeder van 5 kinderen herken ik je trots helemaal!! En de dromen ook trouwens. Niet zo heftig als die van jou maar het proces van verwerken doe ik ook in de nachtelijke uurtjes.
Ik ken jullie niet, en jullie mij ook niet, maar ik wil jullie alvast veel succes wensen met de laatste loodjes en alvast welkom heten terug in Medemblik.
1 kindje is al terug….. nu jullie nog 🙂
Ellen Kragting
Gepost op: 26 januari 2016Ik ga heeeeel hard voor jullie duimen woensdag!
Imke
Gepost op: 26 januari 2016Wat fijn om straks weer in Medemblik te zijn.
En nare dromen die zul je misschien nog wel even houden.
Ik hoop dat jullie snel het (gewone)leven weer kunnen oppakken.
Sterkte in het ziekenhuis Madelief en jullie allemaal.
Je bent echt een kanjer Madelief
Xxx Imke
buurman Jan
Gepost op: 26 januari 2016Geen woorden, maar toch een mooi verslag. Een geluk als narigheid in een droom kan worden verwerkt. Meestal blijft er een restje of soms zelfs meer hangen. En als je zo raar droomt dat je er wakker van schrikt, moet je eerst bijkomen. Weer inslapen lukt dan niet altijd. Kan mij heel goed voorstellen dat het verlangen naar Medemblik, naar huis steeds sterker wordt. Het verlangen naar het normale. Geniet nog van de laatste noodzakelijke tijd ver weg. Alvast gefeliciteerd met de verjaardag van Roosmarijn. Liefs en groetjes van jullie buren.
Monica
Gepost op: 26 januari 2016We zullen aan jullie denken
Janny Jager
Gepost op: 26 januari 2016Lieve Suus,het is logisch, dat je zo droomt, liever alleen leuke dromen, maar je kunt dat zelf niet regelen, ik heb ook altijd zulke aangrijpende dromen.Wij maken ook aangrijpende dingen mee, en soms ben je s’nachts nog,”drukker” als overdag.Veel vrouwen hebben dit, en mannen kunnen hun gedachten makkelijker uitzetten, dat is weer een verschil tussen man en vrouw. We wensen je een fijn verjaardag-feestje en dat jullie heel veel genieten samen. Liefs voor jullie samen.G
Yvette
Gepost op: 26 januari 2016Lieve Moeder Suus…
Wat schrijf je daar weer een onwijs mooi stuk van je af. Kippenvel …brok in mijn keel en natte ogen het resultaat. Nooit heb en hoop ik jullie gevoelens te hoeven doormaken . Maar wat raakt mij dit toch elke keer weer. Ik probeer mij die angst …De onzekerheden voor te stellen maar nooit denk ik kan ik in de buurt komen van hoe het werkelijk voelt als je het zelf meemaakt. Het enigste wat ik kan doen is jullie sterkte wensen en zeggen dat ik jullie een prachtig liefdevolle warme familie vind.
De foto’s in de sneeuw zijn prachtig en voor jullie kinderen een welkome afleiding . Maar wat zal het weer fijn zijn als alle onderzoeken in het ziekenhuis voorbij zijn en de uitslagen goed.
Terug naar jullie eigen vertrouwde Medemblik. …De familie de vrienden weer in de armen te sluiten en heel even onbekommerd genieten.
Ik wens jullie nog een paar mooie weken in de USA. Succes en sterkte nog even . Hartelijke groeten …xxx
Rommy Meurs
Gepost op: 26 januari 2016Ach lieve Suus wat wederom aangrijpend. Ik sta altijd weer versteld van jou rekbaarheid. Dit zijn moeders hè! We kijken met z’n allen uit naar jullie terugkomst. Alvast gefeliciteerd met jullie meissie. Maak er maar een extra mooie verjaardag van. Dikke knuffel voor jullie kleine dappere schat..En uiteraard ook voor jullie…aftellen Suus…heerlijk straks weer in jullie eigen huis. Weer genieten van alles wat nu ver van je weg is.wat gun ik jullie het allerbeste….Dag Suus..dappere moeder van alle 5..tot gauw in Medemblik..
Gina
Gepost op: 26 januari 2016Lieve suus wat heb je het weer mooi verwoord kan me indenken dat je nare dromen heb wat er allemaal is gebeurd in deze afgelopen maanden dat gaat je ook niet in de koude kleren zitten wat jullie allemaal hebben meegemaakt het afgelopen jaar is ook niet zo maar wat je leven staat op z’n kop nog heel even en dan mogen jullie weer terug naar huis maar eerst groot feest voor roosmarijn jaaaa jeetje ook al weer 10 t gaat zo hard zag laatst foto van de jongens zo wat n kanjer zeg mooie .mannen hebben jullie het is n mooi stel nou powergirls nog veel sterkte daar en voor je t weet zit ik in voortuin enzwaai naar jullie als jullie langs fietsen of lopen en ros alvast n toffe fijne verjasrdag hoor big parttime heel veel liefs xxxxx
lia vos
Gepost op: 26 januari 2016Wat een super sterke moeder schrijft hier
Ik ken jullie niet persoonlijk ,maar wat een rot ziekte he
Persoonlijk strijd ik ook tegen zo gelijk soorte ziekte
Ziekte k noemen mijn klein kids het
Ik hoop zo sterk te blijven als jullie
Tot slot heer wel veel geluk met jullie madelief
Get lia
Marlies
Gepost op: 26 januari 2016Ook al kennen jullie mij niet, wil ik jullie heel veel sterkte en succes toewensen!
Heel mooi geschreven, ik sta versteld van al jullie kracht!
En een hele fijne verjaardag voor Roosmarijn!
Jolanda Dijkstra
Gepost op: 26 januari 2016Dromen is ook verwerken en natuurlijk heb je dat nodig . Jij bent ook echt sterk en voor mij Moeder van het jaar . Het afgelopen jaar was zwaar en ik hoop dat jullie nu vele onbezorgde jaren tegemoet gaan .Uiteraard met het hele dappere gezin . Fijne Verjaardag komende Zaterdag een mooi knal feest van . Fijne weken nog voor jullie weer terugkomen naar jullie eigen huisje familie en vrienden .
Mo
Gepost op: 26 januari 2016Lief mooi gezinnetje, heb jullie verhaal gelezen, ik ga zo slapen, hoop dat ik na dit in slaap kan komen, maar hoeveel slapeloze nachten hebben jullie! Jullie kennen mij niet maar wilde wel even een berichtje achterlaten. Heel veel sterkte! Ook ik denk aan jullie, en hoop dat “alles goed” komt. Nou ja, wat moet ik schrijven, behalve nogmaals sterkte te wensen! Liefs Mo
Caroline
Gepost op: 26 januari 2016Wat een verhaal, wij staan er niet bij stil hoeveel jullie te verwerken hebben. Ik vind het geweldig dat je dit allemaal met ons wildvreemden deelt. Wij leven mee, denken aan jullie, en hopen met heel ons hart dat jullie binnenkort weer heerlijk kunnen genieten, lachen en leven in Medemblik. Veel sterktevoor de laatste loodjes. Xxx
Dieuwke
Gepost op: 26 januari 2016Ha Suus fijn weer van je te lezen. Ik lees graag over je mooie familie en in het bijzonder natuurlijk over die fijne Madelief. Nog liever zou ik willen dat dit alles niet nodig was geweest. Oh ik snap je angsten en dromen zo goed, niet omdat ik ze zelf mee heb gemaakt, gelukkig niet, maar omdat je ze zo helder omschrijft dat ik het me zo kan indenken als moeder, als trotse moeder bedoel ik natuurlijk.
Die dokter Wallmart, geweldig gevonden Madelief, die houden ze er vast in als je weer fijn terug bent, zal vast vertellen wat jullie (en wij een beetje op die mooie foto’s) zelf wel zien: het gaat goed en jullie gaan steeds meer bijna naar jullie eigen huis! Sterkte maar ook veel plezier met bijvoorbeeld het komende feest van de nu echt een tiener! Liefs uit Rhenen
Yvonne
Gepost op: 26 januari 2016Ik kan jullie niet persoonlijk maar leef heel erg met jullie mee en volg alles wat jullie kleine meid en jullie mee moeten maken .ik hoop zo voor jullie dat jullie snel deze periode achter jullie kunnen laten ,en jullie kleine schat in goede gezondheid heeeeeeel oud mag worden . Heel veel sterkte voor de komende tijd
Suus
Gepost op: 27 januari 2016Lieve allemaal.
Mooi geschreven weer.
En ook wij verlangen naar jullie thuis komst het is hier zo stil op de buurt.
En Roos geniet van je verjaardag en je kaart en een kadootje van Nikki zijn onderweg.
Dikke knuffel van ons.