Prachtig kind!
3 maart 2017 | Door: Suus
Een maand van uiterste is het geweest. Er waren heel bijzondere momenten voor jou en daarmee voor ons.
Je mocht voor het eerst carnaval vieren op school, we gingen in de voorjaarsvakantie naar Centerparcs en daar heb je dolblij je allereerste ” bakini” uitgezocht.
Wat was je trots in het zwembad en als mensen naar je keken liet je ze graag even de “snijplek waar ze met een mes in je gingen snijden” zien met bijhorende uitleg dat daar je kanker in zat.
De mensen aan wie je spontaan dit verhaal vertelde schrokken maar voor jou is het de normaalste zaak van de wereld. ‘Mam ik kan gewoon onder water toch nu? Want dat kon ik toch niet toen ik chemo kreeg?’
En vorige week zaterdag ging je bij je beste vriendje Gijs op partijtje.
Wat voelde dat bijzonder. Het partijtje was op de boerderij van Gijs zijn ouders. Gijs zijn moeder had op de uitnodiging geschreven dat het handig was om oude kleding aan te trekken. Ik bedacht me dat we nog een overall hadden liggen en die wilde je maar wat graag aan! In je vuuurrode overall met je regenbooglaarsjes was je er helemaal klaar voor. Je vond het heel spannnend maar bij Gijs en zijn mama durfde je het wel. Mama vond het denk ik nog spannender. Ik heb je weggebracht, even gepraat maar ben heel erg snel weggegaan. Ik wilde niet laten merken hoe moeilijk en vooral hoe bijzonder ik het vond. Ik speelde de relaxte moeder die al zo vaak een kind naar een verjaardagspartijtje gebracht heeft. Althans ik deed mijn best.
In plaats van naar huis ben ik naar de buren gegaan en heb daar heel lang gekletst en een kop thee gedronken. Dat maakte dat de tijd gelukkig heel wat sneller ging.
Toen ik thuis op de bank was geploft kon ik alleen maar naar buiten kijken of je al teruggebracht werd. Toen ik eindelijk je blije koppie zag voelde ik de tranen al. Zo blij dat je zo genoten had. Gewapend met een zakje met een grote spek en een kadootje en vol verhalen stapte je binnen. Heerlijk!
Want wat zijn de afgelopen maand we weer op de harde feiten gedrukt.
Terug van vakantie vroegen mensen:
‘En hoe was jullie vakantie?’
‘Eh ja leuk..’
‘Wat hebben jullie gedaan behalve zwemmen?’
“Lekker op het terras gezeten zeker?!”
‘Zijn jullie nog van het park afgeweest?’
‘Eh ja een keer om naar de uitvaart van een prachtig jong meisje te gaan.’
Stil…
Zo hoort het toch ook niet te zijn? Het is soms zo moeilijk om blij te zijn. Het is soms zo moeilijk om de toekomst zonnig te zien als je elke paar maanden keihard met je neus op de feiten gedrukt wordt.
Als jouw naam voor mijn gevoel al met potlood staat opgeschreven op een lijstje waar je nog lang niet op hoort.
Volgende week woensdag gaan we weer naar het ziekenhuis. Krijg je weer een scan. De drie maanden zijn alweer voorbij.
Weer die spanning, weer de angst die er eigenlijk altijd wel is maar extra hard en rauw voelt in de week van het wachten op de uitslag.
Onbezorgd genieten van het liefste wat je hebt is het allermooiste wat er is. Helaas zie je dat pas als het onbezorgde genieten er niet meer is.
Gelukkig ben jij je hier totaal niet van bewust. Je hebt heel veel zin om naar “jouw” ziekenhuis te gaan.
‘Mam, ik krijg toch weer een mondkap? En ik mag niet eten maar wel drinken toch?
Oh ja! Ik weet het al weer ik mag geen chocomel maar wel appelsap. En thee dat mocht toch ook?’
‘En mam? Als ik wakker wordt na de scan mag ik toch altijd een broodje hagelslag? Dan moet ik wel eerst even rustig wakker worden. Weet je dat nog mam?’
‘En als we dokter Sabine zien wil ik wel vertellen dat ik nieuwe kleren heb gehad. Want zij had mijn nieuwe roze vest toch nog niet gezien? En zal ik dan ook vertellen dat ik nu helemaal alleen in slaap kan vallen?’
‘Madelief weet je wat je wel kan doen? Een mooie tekening maken voor dr. Sabine. Ik denk dat ze dat heel leuk zal vinden.’
‘Nou mam, daar heb ik nu even geen tijd voor ik ben een beetje druk’ om vervolgens weer aan tafel te gaan zitten, je “juffenmap” en “juffenpen”
te pakken, in je handen te klappen om wat orde in je “klas” te krijgen zodat je kan verder gaan met het programma.
Je bent echt om op te vreten! Heerlijk blij, onbezorgd en prachtig kind!
10 reacties geplaatst
Jolanda Dijkstra
Gepost op: 3 maart 2017Wat heerlijk dat Madelief zo kan genieten en jou snap ik ook als Moeder . Jeetje wat moeilijk allemaal , maar je meisje maakt het wat beter met dat zonnige humeurtje en niks aan de hand gedrag . Gelukkig gaat zij er goed mee om en lekker blij naar het ziekenhuis . Heel veel sterkte volgende week en ik kan alleen maar zeggen dat ik veel bewondering voor jullie heb . Gr
Pauline Oskam
Gepost op: 3 maart 2017Lieve Suus , wat een prachtig kind MADELIEF . Wat een prachtige moeder die haar dochter zoveel Liefde heeft . Ik werd emotioneel 😢😢😢 toen ik alles las . Ik voel jullie zo goed aan en hoe MADELIEF alles brengt en open is als ze zich beschermd voelt . Wat schrijf je toch mooi en wat ben je een sterke vrouw waar ik veel bewondering voor heb. Ik zal voor jullie bidden , een Kaars branden in de aanloop naar volgende week woensdag .
Ik begrijp jullie angst dat moet vreselijk zijn . Positief denken , mij helpt het . Ik wil zeggen dat ik je andere kids ook prachtig vind .
Lieve Suus , we staan om jullie heen . God Bless. Liefs Pauline ❤❤❤
Yvette
Gepost op: 3 maart 2017Wat een mix van gevoelens komen er weer vrij. Maar wat fijn dat Madelief geniet van alles wat op haar pad komt. Spannend en toch ook zo onbevangen. Ik wens jullie sterkte de aankomende weken met de onderzoeken en uitslagen . Groetjes .
Dieuwke
Gepost op: 3 maart 2017He wat fijn te lezen dat Madelief zo heerlijk door het leven ‘huppelt’, genieten van een heus kinderfeestje hoe gaaf is dat. Zo fijn ook dat dat ook jullie mee kan nemen in dat voor jullie kleine beetje onbevangen enthousiasme. Onbevangen is denk ik niet meer weggelegd voor jullie, maar goed dat Madelief dat dan driedubbel in zich heeft!
Heel veel sterkte voor het verwerken van weer een verlies, zo heftig, zo dichtbij.
Dan ook weer de extra spanning rondom de scan… veel liefs en positiefs voor jou, voor jullie!
XXX Dieuwke
Cora van der Bijl
Gepost op: 3 maart 2017Ach wat is ze toch een mopje.😘 Ja mama ik begrijp je angst…. Heel veel sterkte en ik ga zeker voor jullie duimen!
Joke en Ja Buij
Gepost op: 4 maart 2017😘
Lidy
Gepost op: 4 maart 2017Oh Suzan wat geniet ik iedere keer van deze positieve berichten, ik weet heus wel dat de angst altijd op de loer ligt. Maar iedere keer als ik bovenstaand berichtt lees zo posirtief schieten de tranen in mijn ogen. Veel sterkte volgendevweek wij zullen aan jullie denken niet alleen Aan Madelief die zo onbevangen naar het ziekenhuis gaat maar aan jullie allemaaal die wel weten hoe belangrijk die scan is. veel sterkte Lidy.
Janny Jager
Gepost op: 4 maart 2017Lieve Suus, ik vind het zo erg voor jullie, dat jullie zo heen en weer geslingerd worden. Altijd is die angst aanwezig voor jullie kleine meid, Madelief! Zo zou het helemaal niet moeten zijn, maar voor jullie is het de harde werkelijkheid. Ik snap ook de angst voor ieder onderzoek.
Wij hopen dat jullie weer hele goede berichten krijgen van dokter Sabine. Laten we hopen dat Madelief elke dag een onbezorgd kindje kan zijn, en jullie zonder angst een gouden en onbezorgde toekomst! Liefs voor jullie hele gezinnetje!
Suus
Gepost op: 4 maart 2017Zo mooi en lief hoe Madelief nu in haar leven staat.
Hoe ongedwongen zij nu weer naar de wereld kijkt.
Als ouder is dit vaak zo moelijk te beseffen.
Maar wel dat juist nu Madelief jullie steeds energie geeft door zo spontaan overal mee bezig te zijn.
Julie hebben haar zoveel kracht en steun gegeven in die tijden dat het voor haar zo nodig was. En nu is zij er voor jullie. Gewoon door er te zijn op haar manier.
Wat ik ook zo bijzonder vind aan Madelief is, dat ze heel duidelijk laat merken en laat zien wat ze wel wil en wat ze niet wil.
Zo krijgt ze steeds meer zelfvertrouwen en geniet ze weer van alles om haar heen.
En hoe positief ze praat over het ziekenhuis. Dat geeft ook weer aan hoe goed de begeleiding daar is geweest en nog is. Jullie kunnen elkaar echt de hand reiken in alles. Jullie vangen elkaar op op momenten dat het nodig is. De ying yang.
Pauline Oskam
Gepost op: 4 maart 2017Ik had een heel bericht achter gelaten naar het is weg ?